Yaygın Gıda Kirleticileri Nelerdir?

Gıda kirleticilerini göremeyeceğimiz, tadamadığımız veya gözlemleyemediğimiz için düşünmeyebiliriz, ancak birçok gıdada, özellikle meyve ve sebzelerde istenmeyen elementler olabilir. 

Bu gönderiyi Instagram'da görüntüle

iHerb (@iherb)tarafından paylaşılan bir gönderi

Kimyasal Kirleticiler

Kimyasal kontaminasyon, gıda kirleticilerinin en yaygın kategorisidir. Bu kimyasallar gıdalarda bulunduğunda veya toksik sınırları aşan daha yüksek miktarlarda endişe vericidir.

Kimyasal kirleticiler toprak, böcek ilacı, plastik, hava, su, metaller ve ambalaj malzemesi dahil olmak üzere birçok kaynağa sahiptir. Kimyasal kirleticiler gıda kaynaklı hastalıklarla ilişkilendirilebilir.

2009-2010 yılları arasında, Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri'ne (CDC) göre, 1.527 gıda kaynaklı hastalık vakası kaydedildi. Bu salgınlar hastalıklara ve gastrointestinal sorunlara yol açar. Meyve ve sebzelerin çiftlikten sofraya işlenmesi uzun zaman alır ve bu da hastalıklara katkıda bulunabilir. Gıdaların taşınması, hasat, depolama veya pestisitler yoluyla kasıtlı kontaminasyon, gıda kirleticilerinin yaygın kaynaklarıdır.

Bisfenol A veya BPA plastikleri gibi toksik maddeler içeren ambalaj malzemeleriyle doğrudan temas eden yiyecekler, ambalaj malzemesi kimyasallarının gıdalara sızmasına neden olabilir. Kamyonlardan gelen dizel dumanı veya gemi kargo alanlarındaki dezenfektanlar gibi kirlilik kaynakları da gıdaların yüzeylerini kirletebilir.

Bakteriler, Virüsler ve Parazitler

Kimyasal kontaminasyona ek olarak, bakteriler, virüsler ve parazitler gibi doğal olarak oluşan kirleticiler genellikle çiğ gıdaların yüzeylerinde bulunur. Bu organizmalarla kontaminasyon, gıda kanalizasyon, insan kullanımı veya canlı hayvanlarla temas ettiğinde meydana gelebilir. Meyve ve sebzelerde bulunan bazı yaygın organizmalar arasında Toxoplasma gondii ve Giardia gondii bulunur.

Ağır Metaller

Belirli bölgelerdeki ve çevresindeki tedarik zinciri kaynaklarından gelen ağır metaller de gıdaları kirletebilir. Cıva, kadmiyum ve kurşun gibi metaller genellikle eritme gibi endüstriyel işlemlerde kullanılır. Bu metaller toprağa kolayca girebilir. Besin zincirinin alt kısmında, bitkiler genellikle bu metallerle ilk temas eden bitkilerdir.

Pestisitler

Bu mahsullerin tahrip olmasını önlemek için yıllık olarak bitki besin kaynaklarına kasıtlı olarak üç milyar kilogram böcek ilacı eklenir. Pestisit kalıntıları genellikle meyve ve sebzelerde kalır ve tüketiciler tarafından kolayca tüketilebilir.

Meyve ve Sebze Yıkama Nedir?

A meyve ve sebze yıkama , tüketilmeden önce meyve ve sebzelerden kir, böcek ilacı ve diğer malzemeleri temizlemeye yardımcı olan bir temizlik ürünüdür. Birçok ticari ürün yüzey aktif maddeler, hile (düşünün: ağır metal çıkarma için bağlayıcı) ajanlar ve antioksidanlar içerir. Bu bileşikler ağır metalleri vücuttan uzaklaştırmaya veya pestisit yapılarını parçalamaya yardımcı olabilir.

Gıda Kirlenmesinin Sağlık Etkileri

Pestisit kalıntısının yasal sınırları tüketicileri korumak için çalıştığından pestisit uygulaması tartışmalıdır. Diğer bakış açıları, hiçbir pestisit kalıntısının sağlıklı olmadığını ve istenmeyen pestisit tüketimini birçok hastalık durumu/semptomu ile ilişkilendirdiğini söylüyor. Bazı çalışmalar, bu kimyasalların kullanımını bağışıklık baskılama, nörolojik semptomlar, hormon bozulması ve doğurganlık sorunları ile ilişkilendirmiştir.

Yaygın bir yabani ot öldürücü veya herbisit olan glifosat, insanlarda artan hücre çoğalmasıyla ilişkilendirilmiştir. Bu bileşik, bitkilerde ve bakterilerde 5-EPSP sentaz adı verilen bir enzimi inhibe etmek için çalışır. Bu, protein oluşturmak için amino asitlerin kullanılmasını engeller. Bu proteinlere erişim olmadan yabani otlar ölür.

İnsan vücudunda, iyi ve yıkıcı birçok bakteri gastrointestinal sistemde yaşar. Bu mikroorganizma koleksiyonuna mikrobiyom denir. Glifosatın iyi bakteri sayısını azalttığı gösterilirken, Clostridium türleri ve Salmonella suşları gibi zararlı bakterilerin kimyasala dirençli olduğu görülmüştür. Araştırmacılar, glifosat tüketiminin bağırsakta disbiyozlara veya iyi bakterilerden daha kötüye yol açtığını öne sürdüler. Bazı çalışmalar disbiyozu artan nörotoksik metabolitlerle, başka bir deyişle beyni ve sinir sistemini olumsuz etkileyebilecek şeylerle ilişkilendirmiştir.

BPA, plastiklerde ve polimerlerde yaygın bir bileşendir. Yakın zamana kadar, BPA plastikler ambalaj malzemesi olarak yaygın olarak kullanılıyordu. Bu bileşik, gıda tüketimi yoluyla vücuda girebilir ve endokrin veya hormon bozucu görevi görebilir. BPA, üreme anormallikleri, bağışıklık sistemi baskılanması ve nörolojik semptomlarla ilişkilendirilebilen östrojen ve androjen (düşünün: testosteron hormon ailesi) özelliklerine sahiptir. Çalışmalar ayrıca BPA'nın hücre proliferatif özelliklerine sahip olduğunu göstermektedir.

Kontaminasyondan kaynaklanan ağır metaller, insanlardaki metabolomikleri veya birçok fizyolojik işlevi bozabilir. Ağır metaller vücutta reaktiftir, çünkü genellikle kararlı olamayacak kadar az elektron veya enerji molekülü içerirler. Yani bu metaller insan hücrelerinden ve dokularından elektronları “çalar”. Bu “çalma” eylemi, dokulara zarar verebilecek ve daha kronik sorunlara ve hastalık sistemlerine neden olabilecek oksidatif strese yol açar. Oksidatif stresin gerçek hayattaki en iyi örneği, bir elmayı kesip dışarıda bırakmanızdır. Normal hava elmayı oksitler ve kahverengiye dönmesine neden olur. Vücudun içinde olan tam olarak budur, ancak hücreleri/dokuları istenmeyen bir renge dönüştürmek yerine onlara zarar verir.

Mikroorganizmalar veya toksin ürünleri, mide rahatsızlığı veya “gıda zehirlenmesi” dahil olmak üzere gıda kaynaklı hastalıklara da neden olabilir. Virüsler, bakteriler ve parazitler gibi organizmalar gıda ürünlerini kirletebilir. Parazitler gelişmekte olan ülkelerde ve modern toplumlarda gıdalarda olabilir. Bazı çalışmalar, marul ve maş fasulyesi gıda örneklerinde mikroskobik bir parazit olan Cryptosporidium'un bulunduğunu göstermiştir. Maş fasulyesi, dereotu, turp ve çileklerde Giardia kontaminasyonu görülmüştü. Bu kaynakların bazıları su kaynağına kadar izlenir.

Neden Meyve ve Sebze Yıkama Yapmalısınız?

Birkaç çeşit meyve ve sebze yıkama ticari olarak temin edilebilir. Bu yıkamalarda bulunabilecek bir bileşen biberiye yağıdır. Bu bileşik doğal antimikrobiyal özelliklere sahiptir. Çalışmalarda biberiye yağı uygulaması çeşitli yüzeylerde bakteri, mantar ve parazitleri başarıyla öldürmüştür.

Gliseroller veya gliserin, genellikle kokusuz ve hafif tatlı tadı olan alkol bazlı bir bileşiktir. Birçok meyve ve sebze yıkamasının bu elementi, kimyasalları çözmek için çalışan bir yüzey aktif madde görevi görür. Çalışmalar, gliserin bazlı çözeltilerin kullanımının topikal pestisit kalıntısını %50 oranında azalttığını göstermiştir. Aynı zamanda antimikrobiyal özelliklere sahiptir ve yanık yaralarını tedavi etmek için tıpta güvenle kullanılabilir.

Bazı yıkamalar ayrıca kalsiyum askorbat veya diğer C vitamini türevlerini içerir. Bu katkı maddesi, antioksidan içeriğini artırarak meyve ve sebzeleri emebilir. Antioksidanlar, gıda kirleticilerinden hücrelere ve vücuda verilen hasarı önlemede anahtardır. Aynı zamanda vücudun birçok fizyolojik fonksiyonunda kilit oyunculardır - bir kazan-kazan!

Limonen, meyve ve sebze yıkamalarında bulunan bir başka yaygın bileşendir. Narenciye meyvelerinden elde edilen bu doğal olarak oluşan yağ, tarım endüstrisinde pestisitlerin yerine kullanılmıştır. Bu yağ anti-mikrobiyal, herbisit ve antioksidan özelliklere sahiptir. Ayrıca içecek ve gıda endüstrisinde içecekleri ve çeşitli ürünleri tatlandırmak için kullanılır.

Sitrik asit de kullanılan bir bileşendir ve gıda endüstrisinde ve diğer endüstrilerde birçok yaygın kullanıma sahiptir. Doğal bir antioksidan ve gıda stabilizatörü olan bu katkı maddesi, vücuttaki gıda kontaminasyonu hasarına karşı koruma ve yiyecek ve sebzeler için koruma sağlama gibi ikili faydaya sahip olabilir.

Deniz tuzu basit ama etkili bir antimikrobiyaldir. Bu yaygın çeşni, istenmeyen bakterileri öldürmek için doğal bir çözümdür. Bir bakterinin veya başka bir mikrobun tuz içeren bir çözelti ile püskürtülmesi veya yıkanması suyun organizmayı terk etmesine neden olur. Sonunda, su olmadan organizma ölür. Tuz, bizi gıdalarımızdaki istenmeyen mikroplardan veya toksik mikrop ürünlerinden korumak için çalışır.

Kaprilil glikozit, bu yıkamalarda da bulunan bir bileşiktir ve suda çözünür olmayan istenmeyen elementleri parçalamak için bir yüzey aktif madde görevi görür. Bu elementlerden biri pestisit kalıntısını içerir. Pestisitler genellikle petrol bazlıdır, yani suda çözünmekten ziyade yağda çözünürler. Yüzey aktif maddeler, metabolize edilmesi zor olan bu bileşikleri parçalamaya yardımcı olabilir.

Ayçiçeği tohumu yağı, meyve ve sebze yıkamalarının bazı preparatlarında bulunur. Bu doğal olarak türetilmiş bileşiğin antioksidanlar, antimikrobiyaller ve sağlıklı enflamatuar seviyeleri destekleyen özellikler içerdiği bildirilmiştir. Çalışmalarda, bu yağın yaralara uygulanması, ticari olarak hazırlanan çözeltilere göre daha iyi tepkiler göstermiştir. Bu bileşik, bakteri ve maya türlerine karşı anti-mikrobiyal özellikler göstermiştir.

Bu Yazıdan Çıkarabileceklerimiz

Gıda kirleticileri yediğimiz birçok meyve ve sebzede yaygın olarak bulunur. Mikroplar, ağır metaller, böcek ilaçları ve plastikler dahil olmak üzere bu kirleticiler istenmeyen bir durumdur ve sağlığımız üzerinde olumsuz etkileri olabilir. Neyse ki meyve ve sebze yıkama ürünleri bu istenmeyen kirleticilerin kolayca giderilmesini destekler.

Referanslar:

1. Aksine IA, Koh WY, Paek WK, Lim J. Gıdalardaki Kimyasal Kirleticilerin Kaynakları ve Sağlığa Etkileri. Ön Farmakol. 2017; 8:830. Yayın tarihi 2017 Kasım 17. doi:10.3389/fphar.2017.00830
2. Abhilash PC, Singh N. Pestisit kullanımı ve uygulaması: bir Hint senaryosu. J Hazard Mater. 2009; 165 (1-3): 1-12. doi: 10.1016/j.jhazmat.2008.10.061
3. Rueda-Ruzafa L, Cruz F, Roman P, Cardona D.Gut mikrobiyotası ve glifosatın nörolojik etkileri. Nörotoksikoloji. 2019; 75:1-8. doi: 10.1016/j.neuro.2019.08.006
4. Ma Y, Liu H, Wu J, vd. Bisfenol A'nın olumsuz sağlık etkileri ve ilgili toksisite mekanizmaları. Environ Res. 2019; 176:108575. doi:10.1016/j.envres.2019.108575
5. Rai PK, Lee SS, Zhang M, Tsang YF, Kim KH. Gıda ürünlerinde ağır metaller: Sağlık riskleri, kader, mekanizmalar ve yönetim. Environ International 2019; 125:365-385. doi:10.1016/j.envint.2019.01.067
6. Robertson LJ, Gjerde B. Norveç'te meyve ve sebzelerde parazitlerin oluşumu. J Gıda Ürünleri 2001; 64 (11): 1793-1798. doi: 10.4315/0362-028x-64.11.1793
7. Wu Y, An Q, Li D, Wu J, Pan C. Kamkat, Ispanak ve Salatalıkta On Tipik Pestisit Kalıntısı Giderme Etkisi İçin Farklı Ev/Ticari Yıkama Stratejilerinin Karşılaştırılması. Int J Environ Res Halk Sağlığı. 2019; 16 (3) :472. Yayın tarihi: Şub 6. 2019 doi:10.3390/ijerph16030472
8. Jiang Y, Wu N, Fu YJ, vd. Biberiye esansiyel yağının kimyasal bileşimi ve antimikrobiyal aktivitesi. Environ Toxicol Pharmacol. 2011; 32 (1) :63-68. doi:10.1016/j.etap.2011.03.011
9. Zoral MA, Futami K, Endo M, Maita M, Katagiri T. Cyprinus carpio'da Rosmarinus officinalis'in Dactylogyrus minutus (Monogenea) enfeksiyonlarına karşı antelmintik aktivitesi. Veteriner Parazitol. 2017; 247:1-6. doi:10.1016/j.vetpar.2017.09.013
10. Baywa U, Sandhu KS. İşleme ve işlemenin gıdalardaki pestisit kalıntıları üzerindeki etkisi - bir inceleme. J Gıda Bilimi Teknolojisi 2014; 51 (2) :201-220. doi: 10.1007/s13197-011-0499-5
11. Dewhirst RA, Clarkson GJJ, Rothwell SD, Fry SC. Ispanak ve diğer salata yapraklarının yıkanması ve hasat sonrası depolanması sırasında askorbat tutulması ve bozulmasına ilişkin yeni bilgiler. Gıda Kimyası 2017; 233:237-246. doi: 10.1016/j.foodchem.2017.04.082
12. Dr. Ibanez, Sanchez-Ballester NM, Blazquez MA. Kapsüllenmiş Limonen: Tarımsal Gıda Endüstrisinde Umut Veren Uygulamaya Sahip Hoş Limon Benzeri Bir Aroma. Bir İnceleme. Moleküller. 2020; 25 (11) :2598. Yayın tarihi: 2020 Haz 3. doi:10.3390/molecules25112598
13. Ciriminna R, Meneguzzo F, Delisi R, Pagliaro M. Sitrik asit: temel biyoteknoloji endüstriyel ürünlerinin ortaya çıkan uygulamaları. Chem Cent J. 2017; 11:22. Yayınlanma tarihi: 2017 Mar 8. doi:10.1186/s13065-017-0251-y
14. Wijnker JJ, Kop G, Lipman LJ. Doğal muhafazaların korunmasında kullanılan tuzun (NaCl) antimikrobiyal özellikleri. Gıda Mikrobiyolu. 2006; 23 (7): 657-662. doi: 10.1016/j.fm.2005.11.004
15. MM Nehri, Heldreth B, Bergfeld WF, vd. Kozmetikte kullanılan desil glukozit ve diğer alkil glukozitlerin güvenlik değerlendirmesi. Int J Toxicol. 2013; 32 (5 Ek): 22S-48S. doi: 10.1177/1091581813497764
16. Rodrigues KL, Cardoso CC, Kaputo LR, Carvalho JC, Fiorini JE, Schneedorf JM. Ayçiçeği tohumlarından elde edilen ozonlanmış bir yağın sikatrizasyon ve antimikrobiyal özellikleri. İnflammofarmakoloji. 2004; 12 (3): 261-270. doi: 10.1163/1568560042342275